Kahrolsun istibdat

Türkiye, dört tarafı güzelliklerle dolu bir rüya gibi…

Söylediğimde yanlış da yok, koca bir ‘Rüya’. Ülkemiz; ekonomik krizlerin pençesinde, her an savaşın eşiğinde, gericilerin ellerinde, hukuksuzluğun gölgesinde bocalayıp duran kara parçası.

2002 yılında mevcut hükümet iktidara geldiğinde Avrupa Birliği’ne girişin anahtarı olarak görülüyordu. İlk yılları güzel de geçti ancak yıllar geçtikçe zihniyetin ‘istibdat’ olduğu anlaşıldı. 2011 yılında “İnternette Sansür Yasası” bu ateşin kıvılcımı olmuştu. Ardından Suriye’de kaynayan kazan Reyhanlı’yı vurmuş, halk dolup taşmıştı. Aynı yıl Gezi Parkı’nın topçu kışlasına dönüştürülme çabası ve halkın böcek misali gazlanması tüm ülkeyi ayağa kaldırmıştı. Hükümet bu dönemde rengini açık açık belli etmiş, tek adam rejimi üstüne yani ‘istibdat’ söylemlerini arttırmıştı. O kıvılcım büyüdü, büyüdükçe ülkeyi ateş çemberine aldı. HDP’li belediyelere kayyım atanması, CHP üstündeki baskının artırılması, muhalif milletvekillerinin yok hükmünde sayılması bugünlerin yolunu açtı. Geldiğimiz noktada Ekrem İmamoğlu’nun önce diplomasının iptal edilmesi ertesi sabah ise gözaltına alınması rejimin gözünün ne kadar karardığının en somut göstergesi oldu.

Korku, baskı ve yıldırma politikalarıyla muhalif kitle iyice sindirildi, belediye başkanları lop diye mideye indirildi. İstibdat, İmamoğlu’nun halk üstündeki karşılığını bildiğinden her yola başvurdu, gözleri kararmışçasına saldırdı. Güzel ülkem doğal güzellikleri yerine baskı ve şiddet politikalarının pençesinde boğuluyor…

İmamoğlu’na karşı yapılanlar gün gelecek size, bize, hepimize hem de gözümüze soka soka yapılacak. Ateşlerin içindeyiz fakat yandığımızın farkında değiliz. Tıpkı yavaş yavaş haşlanan kurbağa misali…

En temel haklarımız ellerimizden kayıp giderken tek sözümüz olmalı o da;

“KAHROLSUN İSTİBDAT, YAŞASIN HÜRRİYET”

-Ulaş Yurdal