Öykü: NARŞİST

Başlayan kuraklık değildi, kıtlıktı bolluk içinde. Doğa kusursuz işliyordu, kusurlu işleyen bizdik. Yazdıklarım tamamen aynaydı. Farksızlıklar için de farksızdım, sadece tanışmamıştık bir yerde. Sendeki yerim bendeki yerini belirliyor. Vazgeçilmezliğim de bundandı, vazgeçemeyișim de. Şimdi sen diyorsun ki ben dehayım, o diyor ki şimdi ben bir hiçim; nur topu gibi bir insanım bak. Derdi hata aramak değildi, olsaydı bulamazdı bende kötü hata. Yeni bir dinin inen kitapları değil kitaplarım, tüm dinlerden önce var olan insanın kitapları bunlar. Yabana atmayın kitaplarımı, kulak verin, lafınızda değil gözünüzde kalsın. Terk emedim sizleri, nasıl olsa gideceğim diye ağırdan almıyorum. Hem öyle haberli düşüyorsunuz aklıma, siz gelince ben gidemiyorum kendimden. Kapalı gazetelerin sütunları bize. Kişisel gelişim değildi niyetim, kişilik gelişimiydi. Sorarlarsa beni, siz deyin ki kapının iç yüzünü de biliyor, dışını da. Bana bir fal açtım ben çıktım içinde. İnsan koşarken yaşamalı. Şist dediğiniz ben miyim? Narım, içimde sizler olan. Kimsenin beğenmediği yazdıklarım değil, kendileri beğenmedikleri. Söylediklerim değil, kendilerine henüz söylemediklerim beğenmedikleri. Ben sizleri terk etmiyorum, siz sizde değilsiniz. Ben sizi sizinle birleştirmeye çalışıyorum. Hayatınız boyunca yanınızda olamam, katlanamam, ama kitaplarım size katlanacaktır, ayrılmayın yanlarından. Benim yalnızlığım sizlerin çoğulluğu olacak. Sağınızda ölum, solunuzda benim, önünüz üretime dönük olsun. Yoksuluğumuz bölmeyecek bizi ayrılıklara