Öykü: POSTER

Kokusunu aldım. Lale laleye benzer rüzgarda yaprak dökselerde. Ova gibi neṣeli açtı ağzı. Issırganlı böreği severdim. Güncellenmiș fotoğraf gerek poster yapılacak. Her gün sayfasında fotoğraflar paylaṣıyordu, benzer benzer. Sağlı sollu çekimler yapardı. Bir de video atardı. Özlü sözler de döṣerdi üste. Çatlamaz patlamazdım. Ansiklopedi gibiydi. Karalamalarımın arasında buldum, sahipsizlerdi. Çizen bendim nü resmini. Gölgesinde bırakmazdı beni. Anlayacağım gün uzak değildi. İşe nereden bașlayacağına karar veremiyordu. Küçük seylerle mutlu olun diyenler koca koca seylerle mutlu olma derdindeydi. Aklıma takılanlar aklına takılsın istiyordum. Oltaya takılan balığa kimse ah vah çekmezdi. Doymazdım tatlı sözlerine, parmaklarımın ve dilimin marifetine övgü dizerdi. Kitapları hatmettiği kadar insanları hatmetmesine sabredemezdi. Sık görüşmesem de sağlam bağlarım vardı. Her köșe dönmeden sonra yeni köșeler çıkıyordu kalabalıklarda. Evden çıkınca haber alınamayan kızlar fazlalașıyordu. Ölülerin nasıl sevildiğini görmek için yașarken sevmek gerek. Kasabın bıçağına boyun süren koyundan farklı olmalı halk. Yıllarım gelmekle gitmekle geçti. Geldiğim yerde de vardın, gittiğim yerde de yoktun, orada onu bekleyen bendim. Kimileri hem var hem yok. Bazıları için de ben hiç yok değildim, kendilerinde değillerdi. Hangi tümcelerim tașır hatalarımı? Birazda hislerimizle olgunlașıyoruz. Kapılar açılınca yol görünürdü. Güle gül diyen bendim, gül.